Emigrantka

Jeszcze tylko chwila, jeszcze kilka dni i zaczną się wakacje. U mnie, w tym roku  trochę inaczej, trochę na raty. Nasz syn kończy pierwszą klasę szkoły średniej, a córka jest w  podstawówce, więc jego wakacje zaczynają się wcześniej. On już zachłyśnie się wolnością,  ona jeszcze kilka dni będzie musiała narzekać, że to niesprawiedliwe.   Jeszcze chwila... Wakacje to odpoczynek, choć w moim przypadku to również  możliwość skoncentrowania się na kolejnej książce, bez ciągłego patrzenia na zegarek.  Najgorzej mi się pisze, gdy wiem, że jeszcze tylko pół godziny i muszę gdzieś pędzić. Teraz  będę mogła tworzyć ze spokojem. Wkrótce skończę pisać trzecią część Jangblizji i ten czas  jest tak cudownie ekscytujący.  Plany wakacyjne zrobiłam już dawno. Na początku roku, gdy długie ponure dni  zaczynają doskwierać, najlepszą terapią jest przeszukiwanie internetu w celu rezerwacji  miejsca, w którym spędzi się urlop. To tak, j...

Lubię te chwile, gdy zasiadam do komputera, by spisać kolejne losy moich bohaterów. To trochę tak, jakbym opisywała równocześnie coś, co się wydarzyło i co się dopiero wydarzy. Historia jest już w mojej głowie a za chwilę pojawi się na monitorze. Książka z wolna powstaje. Bohaterzy żyją we mnie tak dokładnie, wyraźnie, że czasem przyprawiają o ataki schizofrenii. Trzeba zapisać, bo jeszcze zapomnę, co im się dziś przydarzyło. Bliscy i dalecy, bo ich wymyśliłam, ale już żyją swoim życiem. Obok komputera, jak zawsze, stawiam kubek gorącej kawy. Na ekranie za czarnymi znaczkami pojawiają się widoki, emocje i twarze. Rozpoczęłam wędrówkę po ziemiach innego świata. Historia nabiera tempa, palce tańczą na klawiaturze. Po chwili uniosłam kubek. Mimochodem rzuciłam okiem na mlecznobrązowawy płyn. Na jego powierzchni unosiła się mucha. Pozornie nic nieznaczące wydarzenie zatrzymało mnie na chwilę. Dramat niezaważony a przecież rozegrał się tuż obok. Tragedia; samobójstwo przez przypad...