Tęsknota za słowem...

Kiedyś już pisałam o tęsknocie za ojczyzną, ale chyba znów skręślę kilka słów. Tym razem jedanak w torchę innym kontekście. Za krajem z którego pochodzę tęsknię na różne sposoby. Czasami za ludźmi, rodziną i przyjaciółmi. Za miejscami, które znam, za górami, rzekami, znajomymi ulicami, budynkami... sklepami... i czasem tęsknię również za przedmiotami. Często jest to jedzenie, bo jak żyć na obczyźnie bez pierogów i kiszonych ogórków? Człowiek w końcu przyzwyczaja się do braku zapachu chleba i świeżo mielonej kawy. Które tu pachną jakby inaczej.   

W zależności od dnia i godziny te tęsknoty mogą się przeplatać, mieszać a czasem któraś bierze górę nad innymi. Do tych tęsknot dodam teraz jeszcze jedną, tęsknotę za językiem. Za znajomymi dźwiękami, za zrozumiałymi słowami, za brakiem tłumacza w mojej głowie i martwieniem się, czy akurat ta kolejność słów w zdaniu jest poprawna.

Nie dawno będąc w jednej z bardziej znanych sieciówek w Holandii, chciałam kupić pióro. Przeszukałam półki i nie znalazłam poszukiwanego przeze mnie produktu. Niedaleko młody człowiek pracujący w tym sklepie układał ręczniki. Postanowiłam, że zapytam go. W słowniku w głowie odnalazłam holenderski odpowiednik pióra i zadałam pytanie. Zaskoczony stwierdził, że właśnie mają tylko takie, jakich ja właśnie poszukuję. Zwątpiłam, bo chwilę wcześniej przeczesywałam półki i były tam tylko długopisy i ołówki. Oczywiście natychmiast zaczęłam wątpić w moją znajomość języka niderlandzkiego, może pomyliłam słowa. Okazało się, że to on nie wiedział do końca co to pióro i to jemu się pomyliło. Jednak zanim to odkryłam już się skarciłam za mój niderladzki, gdy wogóle nie było takiej potrzeby. Pióra nie kupiłam, bo faktycznie ich w sklepie nie było, ale wyszłam bogadsza. Postanowiłam już nie wątpić w swoje zdolności językowe.

Jedank wracając do tematu, dla mnie oczywistym połączeniem tęsknoty za przedmiotami i językiem są książki. Jak bardzo tęskni się za książkami w języku ojczystym zrozumieją wszyscy zakochani w literaturze. A to właśnie jeden z najlepszych sposobów pokazania naszym dzieciom, jak piękny jest język polski. Każda podróż do Polski zaczyna się i kończy na wizycie w księgarni... nie, przepraszam... tak na prawdę kończy się zatroskaniem, jak ja dam radę te książki upchać do walizki?

Dlaczego w Holandii nie czuję się już obca? Z dwóch powodów. Po pierwsze wyrabiam w sobie pewność siebie w języku niderlandzkim. I po drugie, rozmawiam z dziećmi w moim ojczystym języku. To, że mi odpowiadają oznacza, że tworzymy tutaj nasz mały świat. Książki, kiedyś czytane dla nich a teraz przez nich są czymś wyjątkowym. Najpierw były sposobem przekazania myśli, zabawą, przyjemnością. Teraz jest to trudniejsze, ponieważ wiem, jak ciężko jest im pochłonąć książkę w języku polskim, gdy w języku niderlandzkim przychodzi im to bez kłopotów. Jednak wiem, że potrafią i to jest ważne.

Bardzo się cieszę, że w Holandii istnieją już polskie biblioteki. Kiedyś ktoś zapytał mnie, dlaczego to takie ważne, by powstały takie miejsce? Dlaczego w Holandii powinny być dostępne książki w języku polskim? Z tego samego powodu, dlaczego powstają polskie sklepy. Z tego samego powodu, dlaczego są tu książki w innych językach. W Holandii w szkołach średnich dzieci czytają literaturę w języku, w którym została ona napisana. Dzięki temu poznają lepiej kulturę danego narodu. W ten sposób również i my możemy dbać o naszą tożsamość. Również dzięki temu będziemy czuć się tutaj lepiej.

Nie możemy zapomnieć i będę to podkreślać za każdym razem. Jeśli nasze dzieci dobrze poznają język polski, będzie im łatwiej również w nauce języka niderlandzkiego.

Książki zabierają nas w inne miejsca, dzięki nim możemy spojrzeć na świat oczami innych. Oczami bohaterów literackich oraz pisarzy.

Nasze dzieci będą czytać w języku niderlandzkim, w języku angielskim i pewnie jeszcze niemieckim i francuskim. To wszystko będą zawdzięczać tutejszym szkołom. Jednak od nas zależy, czy będą czytać w języku polskim. Czy podarujemy im ten świat, tak ważny dla nas, przecież z niego wyszliśmy. Warto jest podarować im przecież te wszystkie ogonki, kreseczki i kropki.

AS