Nie ma rzeczy niemożliwych!



Graham Short wygrawerował na ostrzu żyletki napis – „nothing is impossible"

Dziewczynka o jasnych oczach, zapytała, czy mam życiowe motto. Odpowiedziałam bez chwili zastanowienia; wszystko jest możliwe, lub może jeszcze lepiej, nie ma rzeczy niemożliwych. Uśmiechnęła się do mnie.
Patrzyłam na nią i myślałam, że właśnie również dlatego, tak głęboko wierzę w te słowa. Nie ma rzeczy niemożliwych; napisałam książkę, wydałam ją a teraz mogłam spotkać się z dziećmi, które ją przeczytały lub przeczytać chciały. Spotkałam się z młodymi czytelnikami ze szkoły podstawowej nr 28 we Wrocławiu. Patrzyłam w ich buzie, oczy, które jeszcze nie stawiają jutra pod znakiem zapytania. W tym wieku nie ma się wątpliwości. Jeszcze tak łatwo wstać i biec dalej. Mądrzy, odważni młodzi ludzie. Chciałam opowiedzieć im o tym, co robię, ale oni od razu zasypali mnie pytaniami. Chcieli wiedzieć i wiedzieć, jak, dlaczego, skąd i co będzie dalej? Pytali bez końca. Tak łatwo było ich przekonać, że mogą zrealizować swe marzenia, jeśli tylko będę pracować i się starać. Banał? Być może, ale bez wątpienia warty powtarzania.

Stałam się tematem gazetki szkolnej
Dlaczego zaczęłam pisać? Ponieważ tworzenie jest we mnie i przelewanie słów na papier to sposób ich uwalniania. To coś, co muszę robić, tak samo, jak rano muszę napić się kawy. Dlaczego powieść fantasy? Bo wierzę w bajki! 

Szkoła podstawowa nr 28 we Wrocławiu
Teraz moje słowa zaczęły żyć własnym życiem. Moja książka oddana ludziom przyciąga ludzi do mnie. To właśnie mojej książce zawdzięczam poznanie wielu mądrych, ciepłych i serdecznych ludzi, którzy wyciągają do mnie dłonie a mnie jest tak dobrze. Ze spotkania z uczniami wrocławskie szkoły wracałam pełna inspiracji i chęci do dalszego pisania.
Później pojechałam do Wałbrzycha, miasta, z którego pochodzę. W Bibliotece pod Atlantami odbyło się spotkanie autorskie w trakcie, którego opowiadałam o Jangblizji, bajkach i opowieściach fantasy, które mnie inspirowały. Znalazłam się w budynku, do którego przychodziłam wielokrotnie szukając książek, teraz przyszłam trzymając w dłoni własną. 

z Ewą, źródło www.walbrzyszek.pl
 Spotkanie ze mną było połączone z wystawą prac Ewy Kieńko Gawlik, artystki, która zilustrowała moją książkę. Opowiadałyśmy o tym, jak się poznałyśmy i w jaki sposób współpracujemy. Mówiłam, że już pracuję nad kolejną częścią mojej historii i obiecałam, że za rok oddam ją w ręce czytelników. 
źródło www.walbrzyszek.pl
 Pisanie jest przygodą, ale spotkanie z czytelnikami jest czymś wyjątkowym, czymś niezwykłym. 
Nie wiem, co przyniesie jutro, wiem jednak, w jakim kierunku chcę podążać i zrobię wszystko, aby mi się udało, ponieważ nie ma rzeczy niemożliwych. 
AS

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Największy pchli targ w Europie!

Obraz
W końcu odwiedziliśmy pchli targ w IJ halach w Amsterdamie. Co trzy tygodnie rozstawiane są tam kramy, ale z nieznanego nam powodu, do tej pory nie udało nam się tam wybrać. Wiedzieliśmy, że jest to nie tylko największy tego typu bazar w Holandii, ale również w Europie. Zazwyczaj jest tam około 500 kramów. Jednak w czasie miesięcy letnich stoiska rozstawione są na zewnątrz i jest ich jeszcze więcej - 750!Musieliśmy w końcu zobaczyć to na własne oczy. Dojazd okazał się bardzo prosty. Samochód mogliśmy zostawić na bezpłatnym parkingu bardzo blisko targu. Wychodząc z parkingu skierowaliśmy się w lewą stronę, przeszliśmy przez most i po chwili byliśmy u celu. Wstęp osób dorosłych wynosi 5€ a dzieci 2€. Odwiedziny tego targu to kilkugodzinny spacer. Bardzo szybko przekonaliśmy się, że jest to miejsce dla osób, które uwielbiają poszukiwania, przekopywania i wyszukiwania, a sama wyprawa przypomina odrobinę polowanie. Trzeba wiedzieć jak i czego się poszukuje, równocześnie być gotowy
Czytaj więcej

Jak to powiedzieć?

Obraz
Językiem zajmuję się na co dzień od wielu, wielu lat. Podchodziłam do tego tematu z wielu strony, starałam się patrzeć z różnych perspektyw i jak to w życiu bywa rezultat też był różny. Gdy przyjechałam do Holandii język stał się językami . Od dawna zajmuję się tematem dwujęzyczności, ale ostatnio zainteresowałam się tym, co nietypowe w językach, co swoiste. Chciałam wiedzieć, jakie słowa występują w jednym języku a nie ma ich w drugim. Wiem, że w języku niderlandzkim nie ma odpowiednika słowa „ rodzeństwo ” a w języku polskim takiego, które oddałoby znaczenia słowa „ borrel ”- spotkanie znajomych przy piwie lub winie. Zaczęłam przeszukiwać sieć tropiąc tego typu słowa. Szukałam takich, które występują tylko w danym języku a nie ma ich w innych, ze szczególnym uwzględnieniem języka polskiego. Nie było to trudne, znalazłam ich wiele. Nadal nie wiem, dlaczego nie ma ich w moim języku ojczystym, bo wszystko, co opisują już kiedyś przeżyłam. Dlaczego słowa, które wydają się być tak zwy
Czytaj więcej

A co jeśli koń to żaba?

Obraz
Koń jaki jest każdy widzi... Tak na 100%, czy może raczej na 97, a może na 50, lub wcale tej pewności nie ma. Oczy dostarczają nam najwięcej informacji, ale też są najlepszymi kłamcami. Żaden zmysł nie potrafi nas tak okłamywać jak oko. Wydaje się, że coś tam jest, a tak naprawdę tego nie ma. Lub odwrotnie, całkowite przekonanie o pustce, która wcale nie jest taka pusta. Ile razy to co się widzi jest prawdą a ile iluzją? Czy istnieją takie statystyki zgodności z rzeczywistością? Cóż mogę dodać, już niejeden filozof nad tym łamał siwą głowę, ale zadawalającej odpowiedzi nikt nie znalazł. Arystoteles stwierdził, że powiedzieć o tym, co jest, że jest, a o tym, czego nie ma, że go nie ma, jest prawdą. Zaczęło się rozmyślanie, które trwa do dnia dzisiejszego i z rozwojem nauki wcale nie stało się łatwiejsze. Czy to co widzimy jest prawdą? Tak łatwo być pewnym i równie łatwo zwątpić. Mój syn przyniósł z biblioteki książkę o iluzjach optycznych. Siedział nad nią godzinami. Nie oznacza t
Czytaj więcej